Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι γονείς αγοράζουν κάποιο τάμπλετ στα παιδιά τους ή τα αφήνουν να χρησιμοποιούν το δικό τους, είτε γιατί δεν θέλουν να τα δυσαρεστήσουν, είτε γιατί θέλουν λίγες στιγμές ησυχίας.
Σίγουρα θα έχετε συναντήσει οικογένειες σε εστιατόρια, όπου τα παιδιά απασχολούνται με κάποιο τάμπλετ ή κινητό για ολόκληρες ώρες, προκειμένου να μπορέσουν οι μεγάλοι να βρουν λίγο χρόνο διασκέδασης. Δυστυχώς, αυτός ο τρόπος απασχόλησης έχει και τίμημα, το οποίο πληρώνουν πρωτίστως τα παιδιά, αλλά και οι γονείς που βλέπουν να δοκιμάζεται η σχέση με τα παιδιά τους εξαιτίας του εθισμού στα βίντεο και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Όλοι οι παιδίατροι και οι παιδοψυχολόγοι συμφωνούν ότι η αλόγιστη χρήση των τάμπλετ έχει συνέπειες στην ανάπτυξη και στον ψυχισμό των παιδιών.
Βιβλίο vs τάμπλετ
Φυσικά, σε επίπεδο θεωρίας είναι εύκολο να ξορκίζεις την χρήση των τάμπλετ, αλλά όλοι οι γονείς έχουν περάσει στιγμές που νιώθουν την ανάγκη να βρουν κάτι για να απασχολήσουν τα παιδιά τους.
Υπάρχει όμως μια συνήθεια που ακολουθούν ορισμένοι γονείς, εντελώς αδικαιολόγητα κατά τη γνώμη μας. Τα τελευταία χρόνια όλοι και περισσότεροι είναι αυτοί που επιλέγουν να διαβάζουν στα παιδιά τους από κάποιο τάμπλετ και όχι από ένα βιβλίο.
Στις μέρες μας, αρκετοί είναι αυτοί που διαβάζουν εφημερίδα ή περιοδικό μέσω των τάμπλετ. Έως έναν βαθμό η αξιοποίηση της τεχνολογίας είναι θεμιτή, όμως, όταν αυτή η πρακτική ακολουθείται στα παιδιά, τότε δημιουργούνται προβλήματα στις σχέσεις των γονιών με τα παιδιά.
Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «JAMA Pediatrics», οι γονείς και τα παιδιά αναπτύσσουν πιο ουσιαστικούς δεσμούς όταν διαβάζουν μαζί ένα έντυπο βιβλίο παρά ένα ηλεκτρονικό.
Συσκευή για μοναχικούς…
Η δρ Τίφανι Μούζνερ, αναπτυξιακή και συμπεριφορική παιδίατρος του Παιδιατρικού Νοσοκομείου στην αμερικανική πόλη Ανν Άρμπορ του Μίσιγκαν και του αντίστοιχου Πανεπιστημίου, εξήγησε ότι αυτό οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο είναι σχεδιασμένα τα τάμπλετ. «Πρόκειται για μια συσκευή που είναι σχεδιασμένη για προσωπική χρήση, οι πιθανότητες ύπαρξης στιγμών σύνδεσης κατά τη χρήση της είναι ιδιαίτερα περιορισμένες», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Οι ερευνητές εξέτασαν 37 ζεύγη γονιών και παιδιών και πραγματοποίησαν ένα πείραμα, το οποίο χωρίστηκε σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος οι γονείς διάβαζαν στα παιδιά τους μια ιστορία από ένα εξελιγμένο τάμπλετ τελευταίας τεχνολογίας, στο δεύτερο μέρος από ένα βασικό μοντέλο τάμπλετ και στο τρίτο μέρος από ένα έντυπο βιβλίο.
Τα παιδιά ήταν από 24 έως 36 μηνών και δεν είχαν αναπτυξιακά ή άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας.
Για τις ανάγκες της έρευνας ένα εργαστήριο προσαρμόστηκε, ώστε να μοιάζει με σαλόνι. Στον χώρο αυτό τοποθετήθηκαν καναπέδες και ένα κουτί που είχε δύο ηλεκτρονικά βιβλία και ένα έντυπο. Επίσης, υπήρχαν μονόδρομοι καθρέφτες και βιντεοκάμερες για τη διευκόλυνση των ερευνητών.
Από την ανάλυση του βιντεοσκοπημένου υλικού διαπιστώθηκε ότι όταν οι γονείς διάβαζαν από τάμπλετ, ήταν 3,3 φορές πιθανότερο τα παιδιά να κάθονται με έναν τρόπο σαν να διαβάζουν μόνα τους , σε σχέση με την περίπτωση να τους διάβαζαν οι γονείς από έντυπο βιβλίο. Επιπλέον, ήταν πιο πιθανό τα παιδιά να απομακρύνουν τα χέρια τους γονιών τους για να χρησιμοποιήσουν μόνα τους το τάμπλετ.
Τα τάμπλετ επηρεάζουν και τους γονείς
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο ήταν πως όταν οι γονείς διάβαζαν από τάμπλετ ήταν λιγότερο πιθανό να χρωματίσουν τη φωνή τους και να κάνουν την ιστορία να μοιάζει ζωντανή, και έτσι να έρθουν πιο κοντά με τα παιδιά τους.
Παράλληλα, η χρήση των τάμπλετ ενίσχυε τις ελεγκτικές συμπεριφορές, καθώς οι γονείς προσπαθούσαν να χειριστούν μόνοι τους τα τάμπλετ και έσπρωχναν μακριά τα χέρια των παιδιών τους όταν προσπαθούσαν να αρπάξουν την συσκευή.
Ο δρ Μπάρι Σόλομον, καθηγητής παιδιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς στη Βαλτιμόρη, τόνισε ότι το διάβασμα βιβλίων είναι μια εμπειρία που τη μοιράζεσαι. Αντίθετα, τα οπτικοακουστικά μέσα τραβούν την προσοχή των παιδιών και τα αποτρέπουν από το να έχουν μια αλληλεπίδραση με τους γονείς τους.
Ο καθηγητής σημείωσε ότι η έρευνα επιβεβαίωσε αυτό που και ο ίδιος έχει παρατηρήσει στην κλινική του πρακτική, δηλαδή ότι όταν δίνεται ένα έντυπο βιβλίο τα πρόσωπα γονέων και παιδιών φωτίζονται και διαβάζουν μαζί με χαρά και με την αίσθηση ενός κοινού στόχου.
Πηγή: «JAMA Pediatrics»
