Είναι στο επίκεντρο η ψυχολογία του παιδιού;

Είναι στο επίκεντρο η ψυχολογία του παιδιού;

Το ερώτημα κατά πόσο τα παιδιά στα νηπιαγωγεία πρέπει να αποκτούν ακαδημαϊκές γνώσεις ή όχι, σε βάρος μάλιστα του ελεύθερου χρόνου για παιχνίδι, είναι κάτι που απασχολεί γονείς και εκπαιδευτικούς παράλληλα.

Σχετική έρευνα απαντάει με σαφήνεια και μας λέει ότι η ακαδημαϊκή κατάρτιση στο νηπιαγωγείο δεν έχει μακροπρόθεσμα οφέλη. Μπορεί μάλιστα να προκαλέσει μακροπρόθεσμη βλάβη.

Για την ακρίβεια, αυτό που φάνηκε στην έρευνα είναι μία ελαφριά αύξηση στην απόδοση των μαθητών στην πρώτη τάξη δημοτικού, η οποία όμως στην τρίτη τάξη και στην τέταρτη εξαλείφεται. Μερικές μάλιστα από τις μερικές από τις καλύτερες μελέτες συνδέουν το πρόγραμμα του νηπιαγωγείου με την κακή ακαδημαϊκά, κοινωνικά και συναισθηματικά προσαρμογή των παιδιών στην τετάρτη δημοτικού.

Η έρευνα αντικρούει μάλιστα το επιχείρημα ότι το ‘φορτωμένο’ νηπιαγωγείο μειώνει το χάσμα ανάμεσα σε φτωχούς και πλούσιους. Αυτό μάλιστα σε ορισμένα εκπαιδευτικά συστήματα χρησιμοποιείται ως πλέον συνηθισμένος λόγος για τον προσανατολισμό του περιεχομένου.


Οι νηπιαγωγοί που ακολουθούν αυτό το ακαδημαϊκά προσανατολισμένο πρόγραμμα εκφράζουν έντονα τη δυσαρέσκεια τους. Αντιλαμβάνονται την πίεση που δέχονται τα παιδιά, που στερούνται το παιχνίδι το οποίο τόσο πολύ το έχουν ανάγκη. Μία άλλη μερίδα των νηπιαγωγών παραιτείται ή λαμβάνει πρόωρη συνταξιοδότηση διότι βλέπουν ξεκάθαρα ότι οι πολιτικές που αναγκάζονται να επιβάλλουν στην τάξη βλάπτουν τα παιδιά.

Γιατί λοιπόν συνεχίζεται αυτή η τάση να στερούνται τα μικρά παιδιά τη χαρά του παιχνιδιού, τις χαρούμενες ομαδικές δραστηριότητες και την ανεμελιά που τους επιβάλλει η ηλικία τους; Η απάντηση σίγουρα δεν είναι απλή, όμως σύμφωνα με τους ειδικούς του κλάδου, εντοπίζεται στην πολιτική που ακολουθείται, η οποία βγάζει από το επίκεντρό της τις γνώσεις και τη συσσωρευμένη εμπειρία των εκπαιδευτικών και ερευνητών γύρω από την εκπαίδευση.

Σε ένα περιβάλλον κοινωνικά ανταγωνιστικό και σε ένα πλαίσιο που απαιτεί γρήγορες και πολλές γνώσεις, χωρίς βάθος, συνοχή και περιεχόμενο, όπου ο καλός επιβιώνει και ο δεύτερος δεν είναι τίποτα, το εκπαιδευτικό περιεχόμενου και του νηπιαγωγείου σίγουρα δε θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο. Η εκπαίδευση δεν είναι αγώνας, δεν μπορεί να είναι αγώνας, φωνάζουν οι εκπαιδευτικοί, είναι αλήθεια.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση νηπιαγωγών στο Brookline της Μασαχουσέτης όπου εκεί οι νηπιαγωγοί, σε μία κίνηση μαζί με τους γονείς, απαίτησαν την μείωση των ωρών της υποχρεωτικής ακαδημαϊκής εκπαίδευσης και περισσότερο δημιουργικό, ελεύθερο παιχνίδια για τα παιδιά.

Το παιχνίδι ενισχύει τη δομή και λειτουργία του εγκεφάλου, προάγει την εκτελεστική λειτουργία. Είναι ζωτικής σημασίας για τα παιδιά, ιδιαίτερα στην ευαίσθητη ηλικία των 5 και 6 ετών. Τα παιδιά αντιδρούν στην πίεση που χωρίς να καταλαβαίνουν το λόγο δέχονται. ‘Μισώ την ανάγνωση, μισώ το σχολείο, δεν είμαι καλός σε τίποτα’, διαμαρτύρονται τα παιδάκια. Γνωρίζουν ότι αναμένεται να διαβάσουν και αντιδρούν.

 


Πηγή:

Peter Gray, (2019), Kindergarten Teachers Speak Out for Children's Happiness, Psychology Today.

 

Βιβλιογραφία:

Nancy Carlson-Paige, Geralyn Bywater McLaughlin et al, (2015), "Reading Instruction to in Kindergarten: Little to Gain and Much to Lose", allianceforchilhood.org.

R. A. Marcon,  2002. "Moving up the grades: Relationship between preschool model and later school success." Early Childhood Research & Practice 4(1). http://ecrp.uiuc.edu/v4n1/marcon.html.

Valerie Strauss, "In a Liberal Boston Suburb, Kindergarten Teachers say their students are Learing to 'hate' School", The Washington Post.

 

Pin It

Αναζήτηση άρθρων

Ακολουθήστε μας

Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την βελτίωση της περιήγησής σας. Η επιχείρηση συμμορφώνεται με τον GDPR.

Εγγραφείτε & Κερδίστε ένα δώρο έκπληξη!