Το οφέλη που έχει το περπάτημα είναι εν πολλοίς γνωστά, ιδίως για την καρδιαγγειακή υγεία, την διατήρηση χαμηλού σωματικού βάρους και την μείωση του άγχους. Εκατοντάδες έρευνες έχουν επιβεβαιώσει το απόφθεγμα του Ιπποκράτη ότι «το περπάτημα είναι το καλύτερο γιατρικό».
Ειδικά για τους ανθρώπους που δεν κάνουν κάποια άλλη άσκηση, το περπάτημα μπορεί να αποβεί «θαυματουργό». Βεβαίως, οι ειδικοί συνιστούν ότι το περπάτημα πρέπει να είναι γρήγορο για να έχει οφέλη στην υγεία μας.
Σύμφωνα με μια νέα έρευνα που είδε το φως της δημοσιότητας, οι άνθρωποι που περπατάνε αργά, έχουν πιο γερασμένο εγκέφαλο και σώμα, ήδη από την ηλικία των 45 ετών.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «JAMA Network Open», έδειξε ότι εκείνοι που περπατούν πιο αργά «γερνούν γρηγορότερα» και οι πνεύμονες, τα δόντια και το ανοσοποιητικό τους σύστημα είναι σε χειρότερη κατάσταση συγκριτικά με εκείνους που περπατούν πιο γρήγορα.
Το αργό βάδισμα είναι σημάδι προβλημάτων
Η ερευνήτρια Λάιν Ράσμουσεν, που συμμετείχε στην παρούσα μελέτη, δήλωσε ότι το πρωτοποριακό σε αυτή την έρευνα είναι ότι ασχολήθηκε με άτομα 45 ετών, δηλαδή με ανθρώπους που δεν συνιστούσαν τον συνήθη γηριατρικό πληθυσμό.
Το ακόμη πιο εκπληκτικό, σύμφωνα με την ίδια, ήταν το γεγονός πως οι επιδόσεις αυτών που υποβλήθηκαν σε νευροψυχολογικά τεστ, αποτελούσαν καλούς προβλεπτικούς παράγοντες της μελλοντικής ταχύτητας βηματισμού.
Η Τέρι Μόφιτ, μια άλλη επιστήμονας που επίσης συμμετείχε στην έρευνα, δήλωσε ότι προηγούμενες έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι άνθρωποι ηλικίας 70 έως 80 ετών που περπατάνε πιο αργά τείνουν να πεθαίνουν νωρίτερα συγκριτικά με αυτούς που περπατάνε πιο γρήγορα. Όπως εξήγησε, αυτή τη φορά η έρευνα κάλυψε τη χρονική περίοδο από την παιδική ηλικία έως τη μέση ζωή των ενηλίκων και βρήκε ότι το αργό βάδισμα είναι σημάδι προβλημάτων και σε αυτές τις ηλικίες.
Η ταυτότητα της έρευνας
Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου και διαπιστώθηκε ότι αυτοί που περπατούσαν πιο αργά παρουσίαζαν μειωμένο όγκο εγκεφάλου, χαμηλότερο μέσο πάχος φλοιού, μικρότερη συνολική έκταση του εγκεφαλικού φλοιού. Επιπλέον, είχαν αυξημένη συχνότητα εμφάνισης εντάσεων λευκής ουσίας, δηλαδή τραυμάτων του εγκεφάλου που απεικονίζονται στη μαγνητική τομογραφία ως πολύ φωτεινές περιοχές.
Συμπερασματικά, ο εγκέφαλός αυτών που περπατούσαν αργά φαινόταν αρκετά πιο γερασμένος.
«Είναι κρίμα που δεν μετρήσαμε την ταχύτητα βαδίσματος και δεν κάναμε μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου κατά την παιδική ηλικία αυτών που συμμετείχαν στην έρευνα», των συμμετεχόντων, ανέφερε η Λάιν Ράσμουσεν.
Στην έρευνα συμμετείχαν 904 άνθρωποι από τη Νέα Ζηλανδία οι οποίοι εξετάστηκαν για δύο χρόνια, όταν ήταν 45 ετών.
Πηγή:
Lain Jee Rasmussen, Avshalom Caspi et al, (2019), Association of Neurocognitive and Physical Function With Gait Speed in Midlife, Jama Network Open, https://jamanetwork.com/journals/jamanetworkopen/fullarticle/2752818.
Γράφει η Dr Angel,
Αγγελική Κοσκερίδου
Holistic Doctor – Counseling Psychotherapist
Doctor of Naturopathic Medicine
MSc Health Psychology
insta: dr_aggelikikoskeridou_official
