Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν τη λουτροθεραπεία, δηλαδή, το μπάνιο σε ιαματικές πηγές για θεραπευτικούς σκοπούς. Μία λιγότερο γνωστή θεραπευτική μέθοδος είναι η ποσιθεραπεία, η οποία - σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που διαθέτει πλήθος ιαματικών πηγών - δεν έχει αξιοποιηθεί όσο θα έπρεπε.
Με τον όρο ποσιθεραπεία, εννοούμε την πόση «μεταλλικού» νερού για θεραπευτικούς λόγους, κυρίως για παθήσεις του πεπτικού και του ουροποιητικού συστήματος.
Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η ποσιθεραπεία γίνεται στο σημείο που αναβλύζει το νερό της πηγής. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται ότι το νερό θα έχει συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά, ενώ η κατάποση του συνδυάζεται με τη γαλήνη, αλλά και την ενέργεια που αποπνέει το τοπίο.
Το νερό είναι πηγή ζωής και απαραίτητος όρος για τη διατήρηση της. Είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει ακόμα και βδομάδες χωρίς φαγητό, όμως, χωρίς νερό θα επιβιώσει μόνο για λίγες μέρες.
Από μόνη της, η κατανάλωση φυσιολογικού νερού προσφέρει ενυδάτωση και αποτοξίνωση. Το «μεταλλικό» νερό περιέχει μέταλλα και ιχνοστοιχεία που έχουν θετική επίδραση στον οργανισμό και πολλαπλασιάζουν τη ευεργετική του δράση.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες των ιαματικών νερών ήταν γνωστές από αρχαιοτάτων χρόνων. Στις ιαματικές πηγές οι Νύμφες προσέφεραν υγεία και ευεξία. Στην αρχαία Ελλάδα, οι πρώτες καταγραφές για τη δύναμη του νερού υπήρχαν στα Ομηρικά έπη. Ο «πατέρας» της ιατρικής Ιπποκράτης, ήταν ο πρώτος που κατέγραψε τις ασθένειες που θεράπευαν οι ιαματικές πηγές.
Τα αρχαιότερα στοιχεία για την θεραπευτική χρησιμοποίηση του νερού τα βρίσκουμε στις Ινδίες. Η Μοχέντζο-ντάρο, η μεγαλύτερη αρχαία πόλη της κοιλάδας του Ινδού, το 2.600 π.Χ. είχε δημόσιο υδροθεραπευτήριο. «Μέσα στα νερά βρίσκονται όλα τα φάρμακα», γράφει μία από τις καταγραφές που βρίσκουμε στις Βέδες, αυτά τα αρχαία ιερά σανσκριτικά κείμενα.
Σε τι βοηθάει το ιαματικό νερό
Τα νερά των ιαματικών πηγών αναβλύζουν από τα έγκατα της γης, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τον εμπλουτισμό τους με διάφορα μεταλλικά συστατικά (νάτριο, κάλιο, ασβέστιο, μαγνήσιο, ράδιο, σίδηρο, κ.λπ) και αέρια (διοξείδιο του άνθρακα, υδρόθειο, άζωτο, κ.α.).
Τα «μεταλλικά» νερά απορροφώνται από το βλεννογόνο στην άνω περιοχή του λεπτού εντέρου και καταλήγουν στο αίμα, το οποίο τα μεταφέρει σε όλο τον οργανισμό.
Επιπλέον, οι ανθρακικές ρίζες αυξάνουν την περισταλτικότητα του εντέρου, βοηθώντας στη ρύθμιση της λειτουργίας του. Για παράδειγμα, στο σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, τα θειικά ασβεστούχα νερά επαναφέρουν την ισορροπία.
Η πόση ιαματικών νερών ρυθμίζει την πεπτική λειτουργία. Οι ανθρακικές ρίζες που περιέχονται σε πολλά ιαματικά νερά, προκαλούν διέγερση της λειτουργίας του στομάχου και αύξηση της εκκριτικής λειτουργίας.
Γενικότερα, τα ιαματικά νερά αυξάνουν την έκκριση όλων των ορμονών που έχουν να κάνουν με το πεπτικό σύστημα. Συγκεκριμένα, προκαλούν αύξηση της γαστρίνης (ενεργοποιητής της στομαχικής έκκρισης), της σεκρετίνης (ενεργοποιητής της δημιουργίας των διττανθρακικών του παγκρέατος), της χολοκυστοκινίνης (ενεργοποιητής της λειτουργίας της χοληδόχου κύστεως) και του εντερογλυκαγόνου (ενεργοποιητής λειτουργίας εντέρου).
Ένα κύριο χαρακτηριστικό του πόσιμου ιαματικού νερού είναι η διουρητική του δράση. Αυτή του η ιδιότητα, το καθιστά ευεργετικό για το ουροποιητικό και το γαστρεντερικό σύστημα, γιατί διαλύει τις πέτρες στα νεφρά και στη χολή. Μάλιστα, το ιαματικό νερό λειαίνει τις πέτρες του ουροποιητικού, οι οποίες έχουν ακίδες και συνήθως γδέρνουν το βλεννογόνο του ουρητήρα.
Μία μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Πάρμα έδειξε ότι η ποσιθεραπεία ωφέλησε όχι μόνο στη θεραπεία των νεφρολιθιάσεων, αλλά και στην πρόληψή τους.
Η ποσιθεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί και σε ρευματικές παθήσεις, αν και χρειάζονται περισσότερες έρευνες που να το τεκμηριώνουν.
Μια άλλη ιδιότητα των ιαματικών νερών είναι ότι μπορούν να καλύψουν τις ελλείψεις του οργανισμού σε μεταλλικά άλατα ή και το αντίθετο, να βοηθήσουν στην απέκκριση ενός μεταλλικού άλατος που βρίσκεται σε περίσσεια δόση στον οργανισμό. Για παράδειγμα, η εισαγωγή νατρίου διώχνει το κάλιο και η εισαγωγή ασβεστίου απομακρύνει το ασβέστιο.
Πως γίνεται η ποσιθεραπεία
Η ποσιθεραπεία γίνεται μόνο σε συγκεκριμένα θερμαλιστικά κέντρα, όπου το νερό πληρεί συγκεκριμένα κριτήρια. Δηλαδή, δεν είναι πόσιμο το νερό όλων των ιαματικών πηγών. Ενδεχομένως, να είναι και επικίνδυνο σε κάποιες περιπτώσεις, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε ραδιενεργά στοιχεία.
Πριν τη ποσιθεραπεία επιβάλλεται εξέταση του επισκέπτη από το γιατρό του υδροθεραπευτηρίου.
Η πόση του νερού θα πρέπει να γίνεται με άδειο στομάχι, καλύτερα το πρωί. Η δόση του νερού μετριέται σε ποτήρια των 250 ml. Σε γενικές γραμμές, μπορείτε να πιείτε 250 ml – 1lt νερού την ημέρα.
Ένας κύκλος ποσιθεραπείας διαρκεί 3 - 4 εβδομάδες. Συνήθως, απαιτούνται τουλάχιστον δύο κύκλοι ποσιθεραπείας για να φανούν τα οφέλη της στην υγεία.
Πηγές/βιβλιογραφία:
Gordana Bothe, Aljaz Coh, et al (2017), Efficacy and safety of a natural mineral water rich in magnesium and sulphate for bowel function: a double-blind, randomized, placebo-controlled study, NCBI, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5334415/.
Jose Manuel Carbajo, Francisco Maraver, (2017), Sulphurous Mineral Waters: New Applications for Health, NCBI, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5397653/.
Verof Schweiz, (2008), Mineral Water as a Cure, NCBI, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19230311.
