Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ!
Η Κωνσταντινούπολη της καρδιάς μας με μία ματιά!
Στιγμές διακοπών, ταξίδι με αμάξι «road trip» και μία στιγμή ανεμελιάς και ελευθερίας σου δίνει την ώθηση για να το αποφασίσεις.
Μία στιγμιαία σκέψη και μόνο αυτή ήταν αρκετή για να αποφασίσουμε να περάσουμε τα σύνορα της Ελλάδας για Κωνσταντινούπολη. Να ήταν ο ενθουσιασμός της στιγμής, σκέφτηκα, ή αυτή η εσωτερική ανάγκη να επισκεφτείς τον τόπο των προγόνων σου...
Κλείνουμε εισιτήρια στο δρόμο, βρίσκουμε το κατάλληλο ξενοδοχείο και η περιπέτεια ξεκινά. Αυτή η αθώα σκέψη, πόσο ωραία θα ήταν να πάμε Κωνσταντινούπολη, σε συνδυασμό με τον αυθορμητισμό μας, ήταν πίσω από αυτό το ταξίδι και τα όσα ακολούθησαν.
Φτάνουμε λοιπόν Αλεξανδρούπολη οδικώς
Ετοιμαζόμαστε πλεόν να περάσουμε τα σύνορα. Πρώτη φορά βλέπεις ταξιδεύουμε εκτός Ευρώπης σε χώρα που επικρατεί ο Μουσουλμανισμός, Πάσχα. Χώρια τα πόσα ακούς κατά καιρούς και ειδικά αυτό το πρόσφατο γεγονός που προκάλεσε εκατοντάδες νεκρούς Χριστιανούς στη Σρι Λάνκα. Είναι μία εμπειρία όμως και αξίζει να τη ζήσουμε, οπότε φτάσαμε στα σύνορα.
'Διαβατήρια παρακαλώ'. Όμως έχουμε ταυτότητες 'IDs only'. Ακούσαμε περάστε και αναπνεύσαμε ανακουφισμένοι. Καθώς το ταξίδι είναι αρκετές ώρες, τουλάχιστον 6 με την αναμονή για έλεγχο στα σύνορα ξεκίνησα να φωτογραφίζω ότι ενδιαφέρον έβρισκα επί της ευκαιρίας.
Καθώς σταματήσαμε για τη πρώτη στάση αυτό που δεν έλειπε ήταν το τσάι. Επιτέλους λέω μία χώρα που σερβίρει τσάι αντί για καφέ. Γενικά, προτιμώ να αποφεύγω τον καφέ, εν αντιθέσει με το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων. Είναι πολύ 'Γιανγκ' για την ιδιοσυγκρασία μου. Συνεχίζοντας το ταξίδι και φτάνοντας όλο και πιο κοντά στη Κωνσταντινούπολη, ο ενθουσιασμός σε συνδυασμό με το πολιτισμικό σοκ γίνεται όλο και πιο έντονο. Ουρανοξύστες, περιποιημένοι δρόμοι και μεγάλα επιβλητικά κτίρια, τόσες έντονες διαφορές λίγα χιλιόμετρα μόνο μακριά μας. Το μέλλον μίας χώρας αποκαλύπτεται μπροστά μας και κοιτάμε σαστισμένοι από το παράθυρο. Αρκετές φωτογραφίες, αλλά πως να αντικατοπτρίσει μία φωτογραφία, όσα τα μάτια μπορούν να δουν, σκέφτομαι...
Η πρώτη εικόνα διασχίζοντας την Κωνσταντινούπολη
Η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και η συμμετρική μορφή στα κτίρια επιβάλλεται με χάρη σε όλη τη διαδρομή. Σκοτείνιασε, τα φώτα της Πόλης είναι αναμμένα και η άφιξη ολοκληρώνεται κατά τις 9 το βράδυ της Ανάστασης. Βαλίτσες και χειραποσκευές μαζί μας και μπαίνουμε στο πρώτο ταξί. 'Τango Hotel Maltepe, please'. Αυτό είναι στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης, οπότε θα πρέπει να περάσουμε τη γέφυρα και το Βόσπορο. Ας είναι λέμε, και ξεκινούν οι σκέψεις για το τι μπορεί να σημαίνει ασιατική πλευρά. Ευελπιστώ μόνο να είναι ασφαλής περιοχή. Σε μία ώρα περίπου φτάσαμε στο ξενοδοχείο και ο ενθουσιασμός συνέχισε να είναι υψηλός παρά την κούραση της διαδρομής . Το ξενοδοχείο είναι υπέροχο. Ο ξενοδόχος μας παραχωρεί δωμάτιο στον ψηλότερο όροφο. 'We upgrade you into the 19th floor'. Υπέροχα ξεκίνησαν όλα, το δωμάτιο περίφημο και άνετο αλλά η κούραση υπέρμετρη και ο ύπνος ήταν αναγκαίος για να συνεχίσουμε αύριο δυναμικά στη Βασίλισσα των Πόλεων.
Προορισμός νούμερο ένα, φυσικά, η Αγία Σοφία
Βγαίνουμε από το ξενοδοχείο και ξεκινάμε την αναζήτηση της διαδρομής. Ρωτώντας τους πρώτους περαστικούς αντιλαμβανόμαστε ότι είναι τουρίστες και αυτοί και μας λένε να τους ακολουθήσουμε. Τους αναφέρουμε ότι πάμε να βγάλουμε εισιτήρια, όμως πολύ φιλικά, μας παροτρύνουν να περάσουμε μαζί, με τη δική τους κάρτα. Καθώς συζητάμε σε όλη τη διαδρομή, φτάνουμε στο προορισμό μας στο Eminomu.
Βγαίνουν μαζί μας και περπατάμε εκτός του προορισμού τους για να μας δείξουν πως να πάρουμε το πλοίο για να περάσουμε απέναντι για την Αγία Σοφία. Η ευγένεια τους πραγματικά μας εκπλήσσει. Τους χαιρετάμε και βγάζουν από τη τσάντα τους μία κάρτα γεμάτη διαδρομές και μας τη δίνουν. Η χειρονομία τους ήταν 'ζεστή' και θετική. Έτσι, δεχτήκαμε το πρώτο δώρο που μας έφερε η Κωνσταντινούπολη, απλόχερα, κάνοντάς μας να αισθανθούμε ότι είμαστε σπίτι μας.
Επιβίβαση, αποβίβαση, περπάτημα, τραμ αλλά το πιο σημαντικό ρητό που μας χρησίμευσε ρωτώντας πας στη Πόλη και φτάσαμε. Επιβλητική, περιστοιχισμένη με πολύ πράσινο και όμορφα λουλούδια, μας περίμενε. Ακόμα μία έκπληξη όμως στο δρόμο ήταν παρούσα για να ενισχύσει η Πόλη τη φιλοξενία της. Καθώς περπατάμε συζητώντας μεταξύ μας, ένας νεαρός φαίνεται να μας ακούει και με ενθουσιασμό μας πλησιάζει. Είναι ένας ένας σπουδαστής που μελετάει Ελληνικά με σκοπό να μάθει αρχαία. Με μεγάλη του χαρά μας συνοδεύει έως την Αγιά Σοφιά μιλώντας μας ελληνικά, μας αναφέρει την ιστορία του και τις ελληνικές του ρίζες. Τον χαιρετάμε και αναμένουμε την είσοδό μας στην ιστορία μας.
Μικρή η αναμονή με το fast track ticket και η στιγμή της συνάντησης έφτασε. Μπαίνοντας μέσα ένα κρύο ρίγος σε διαπερνάει και αναρωτιέσαι, το κρύο που αισθάνεσαι αν είναι από τα μάρμαρα ή από τη ψυχή σου που έχει λεηλατηθεί. Ρητορικό το ερώτημα καθώς περπατάμε όλη την Αγιά Σοφιά και δε συναντάμε παρά μόνον 2-3 τοιχογραφίες. Κοιτάς τους τοίχους και θαρρείς και σιωπούν από επιλογή. Μία σιωπή που αισθάνεσαι ότι είναι έτοιμη να σπάσει, αλλά δεν ξέρεις το πότε.
Φεύγοντας, σιωπηλοί, ένα κομμάτι μας το αφήσαμε εκεί, στην Αγία Σοφιά. Αναζητώντας μία πηγή ζωτικής ενέργειας, βρίσκουμε ένα όμορφο μαγαζάκι με σιροπιαστά και τούρκικα γλυκά. Δε χάνουμε ευκαιρία, βγάζοντας τα παπούτσια μας, καθίσαμε παραδοσιακά στο καφενείο στη περιοχή Fatih. Λίγη ξεκούραση και στην συνέχεια στην Πόλη κάνοντας ψώνια και δοκιμάζοντας γεύσεις. Το ενδιαφέρον μάς τράβηξε ένα μαγαζί, όπου πίσω από μία χαμηλή τζαμαρία, μία γυναίκα έφτιαχνε μεγάλες πίτες και τις έψηνε παραδοσιακά. Η συνέχεια περιλάμβανε βόλτα στο Gulhane Parki, έναν κήπο με λουλούδια λίγο παρακάτω, που ανακαλύψαμε τυχαία.
Μέρη για να επισκεφτείς
Η συνέχεια των ημερών λίγο κλασική για όσους ταξιδεύουν Κωνσταντινούπολη. Επίσκεψη στην Αγορά Μπαχαρικών ή Spice Market, το Μεγάλο Παζάρι ή αλλιώς Kapali Carsi, το Μπλε Τζαμί, το παλάτι του Ντολά Μπαχτσέ, βόλτες στη πλατεία Taksim Square, αγορές καθώς και παραδοσιακά γλυκά και φαγητά με την κάθε ευκαιρία!
Αυτές δεν ήταν παρά μόνον ελάχιστες στιγμές από το πενθήμερη διαμονή μας στην Κωνσταντινούπολη που μπορούν να δώσουν μία μικρή πινελιά από το βιωματικό μας ταξίδι. Οι αντιθέσεις έντονες, οι εικόνες διαφορετικές και οι στιγμές ανεξίτηλες αναμένουν την επανασύνδεσή μας.
Μπορεί να πέρασαν αρκετά χρόνια από τους προγόνους μας που άφησαν την Πόλη, αλλά η εκείνη με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο πάντα θα μένει χαραγμένη στη καρδιά μας!
Γράφει η Dr Angel,
Αγγελική Κοσκερίδου
Holistic Doctor – Counseling Psychotherapist
Doctor of Naturopathic Medicine
MSc c. Health Psychology
insta: dr_aggelikikoskeridou_official
